Ingrid Kraakman kan genieten wanneer zij ’s avonds naar de dieren loopt, van de rust en het uitzicht. “De Zaanse Schans is een dorpje op zich, waar van alles gebeurt. Je weet bijna nooit wat er die dag gaat komen.” Dit maakt het werken op de schans ook zo wisselend vindt Ingrid. “Elk jaar denk ik in positieve zin zal het net zo druk zijn als vorig jaar? De ontmoetingen met zoveel bezoekers en zoveel culturen. Elke dag is een feestje, ondanks dat het af en toe heel hard werken is.”
Natuurlijk zijn er ook minder leuke kanten, maar die winnen het niet van de leuke lacht Ingrid. “Ook vanuit mijn functie PR kan ik een verlengstuk zijn naar deze mooie wijk waarin ik werk en woon. Als ik tijdens de sales de mooie plaatjes laat zien en vertel wat je er allemaal kunt zien en beleven zie je vaak een glimlach komen op het gezicht van de potentiële klanten. Dat is wat men van Holland wil zien en ik mag het zomaar op een presenteerblaadje aanreiken.” De mindere kanten vindt Ingrid de zakkenrollers “Ik vind het vreselijk dat we de hele dag gasten moeten waarschuwen dat men de tas aan de voorkant moet gaan dragen. En ook als men gerold is, wordt de situatie er niet leuker op. Je voelt je verantwoordelijk en het geeft een gevoel van onmacht. Wel ben ik blij met de politie die zoveel aandacht geeft aan de Zaanse Schans.”
Elke dag is bijzonder vertelt Ingrid “Vooral het team waar ik elke dag mee werk en veel lol mee heb.” Maar er gebeurt ook genoeg in de winkel “Ik ben samen met Ko een aantal keren mee naar het ziekenhuis geweest, omdat mensen vallen of onwel worden. De dankbaarheid die men achteraf heeft is zo groot, dat maakt je dag nog beter. Ook was er een keer een jongetje te water gegaan en men vroeg of ik nog wat kleding had. Mijn zoons waren toen nog klein en ik gaf een sweater die ik al een tijdje zat was en die wat vaal werd. Alleen wat het wel een shirt waar mijn zoontje graag in wilde lopen, maar ik dacht deze kan mooi mee. Mensen blij en ik ook. Of ze moesten betalen, nee hoor neem maar mee. Zo die was weg, dacht ik. Twee weken later werd het teruggestuurd uit Australië. Jammer, maar mijn zoontje was weer blij.” Ook heeft Koningin Maxima eens een bezoek gebracht aan de winkel “We hebben haar lekker laten shoppen als een gewone klant. Zij kon dit enorm waarderen en wij waren trots dat ze onze boerderij had uitgekozen om de Henri Willig te proeven en te kopen.”
In 2030 is Ingrid met pensioen en hoopt dat ze nog steeds in het huisje mag wonen op de Schans. “Hopelijk kunnen we nog steeds wat betekenen voor ons bedrijf en de Zaanse Schans.” Ingrid denkt wel dat het drukker zal zijn “Maar als we het goed aanpakken met elkaar, zal het nog steeds heel mooi en gezellig zijn. Als ik de plannen naar de toekomst zie, denk ik gelijk aan eenheid en geen kruideniers gedachte. Samen sta je sterk en heb je zoveel te bieden aan de gasten.” Ingrid ziet de Zaanse Schans als een gebied waar je van alles kunt beleven langs vele paden. “Ik zie een Schans waar elke gast kan wandelen langs vele paden en dat de bezoekers meerdere routes kunnen kiezen, waardoor er geen knelpunten meer zijn. Ik zie de Schans als Zaanse Schans met geen uitbreiding naar de Koog of Zaandijk. Daar ligt een eigen historie, met een groen hart en eigen belevingen. Tot slot geeft Ingrid een tip “Laat elke gast met een glimlach je winkel en de Zaanse Schans vertrekken. Zij zijn de nieuwe ambassadeurs voor ons behoud naar de toekomst, daar word je zelf ook blij van!”